sábado, 28 de agosto de 2010

DESCOBERTA

"For as the sun is daily new and old,
So is my love still telling what is told."
......................William Shakespeare
I
o céu
pára-quedas com que a criança
cai durante o crescimento
o infinito firmamento
de tecido azul-moscado
fechado
pelo céu finado
dos desenhos infantis
na idade adulta
o único trabalho
infantil
lícito ou talvez implícito
quen sabe
é o registo da vertigem
pedro ludgero
Do livro "sonetos para-infantis"

sexta-feira, 20 de agosto de 2010

fornelos pranto.

falarei en nome deles
dos que quedaron mudos
para sempre
os que non van volver
eu os chamo
imaxinando a súa dor
entre as linguas de lume
e nubes de fume
querendo vir entre nos
aínda as súas figuras
están dentro do perímetro
consolándose
lembrando un mal soño
vivir nun país desagradecido
a vida a mans cheas
como unha tea carbonizada
voando entre as muxicas
para quedaren suspendidas
para sempre sobre as lapelas
dos responsábeis deste pranto
que fale a indignación
dos que como eles
a pesares de seres apestados
coma as putas
nunca protestamos
vos que como heroes
deixachedevos quedar en fornelos
para descubrirnos
que non temos nin institucións
nin políticos
que temos en cambio
chaquetas cruzadas
sobre cadeiras e mesas bonitas
con ventas polas que ninguén
mira para ollala la lúa cando medra
que xa medran os nosos cartos
nos seus petos
fillos da gran puta!
así consolades a morte
coa vosa indiferenza
eu falarei sempre en nome deles
e aborrecerei este poder insólito
e aos que tivérono todo
e agora non teñen nada que perder
e calan
ou desdita!
cando volvan os caracois
sobre o monte queimado
volverei a maldicir a vosa desidia.

Enrique Leirachá.

domingo, 8 de agosto de 2010

Español adeus


Calquera de nós, por mágoa, cando vai mercar calquera cousa necesaria para a vida topase de bouces con alguén que sendo do mesmo país, coñecendo e falando o noso idioma empéñase innecesariamente en traducilo ao español como se fora unha obriga ou como se de repente estiveramos nun lugar que non é o noso lugar.
Así se pedimos unha ducia de patacas o/a outro/a tradúcenos decontado: “Una docena de patatas” . E a continuación ponlle unha interrogante pois semella que algún dos dous ou o emisor ou o receptor pon en dubida a lingua de seu.
Este é un dos moitos exemplos que cada un e unha dos que formamos o grande territorio lingüístico do país aturamos con naturalidade, o pertencer a unha _”colonia” cando nós somos a raíz, orixe e realidade cultural social e política de onde residimos, non agora senón antes e despois para en troques sentírmonos lingüisticamente e culturalmente estranxeiros entre os nosos.
Nós non obrigamos ao revés dos que si o fixeron durante séculos e aínda o seguen a tentar agora baixo a falsa proposta do chamado “bilingüismo armónico”.
Nós non pechamos o circulo senón que o abrimos con todo o dereito á expresión, emprego e orgullo do que ao final entre outras moitas cousas somos: Unha lingua e unha realidade vivas alén de políticas e ideoloxías a maior parte das veces estériles e equívocas.
Non se trata de rexeitar ás persoas nin ás súas ideas. Tratase de expresar e empregar con naturalidade e por dereito o que nos pertence e o que somos, unha cultura, unha lingua e unha fala, algo tan antigo e tan normal.
Por iso, pregamos que todos/as aqueles/as que a partires desta nova xeira queiran e desexen participar nos Círculos Poéticos Abertos e no blogue; o fagan no noso idioma é dicir, no idioma de todos e de todas: EN GALEGO.
Grazas.

“PENULTIMO ACTO” .

domingo, 1 de agosto de 2010

Círculo Poético Aberto


De esquerda a dereita: Tiago, Pablo, José Peixoto, Dara Escribano, Vladimir, Antonio Alonso, Enrique Leirachá, João Rios, Cruz Martínez, Simón Cabo, Estrella Velasco, rosanegra e Moncho Iglesias.

Onte tivemos o terceiro Círculo. O próximo será despois do verán, voltaremos en Setembro.
Queremos agradecer a todos os amigos que decidiron pasar por "Negra Sombra" e acompañarnos. Moitas grazas!!!.

Nos próximos días irán aparecendo vídeos deste acto.