A túa cor é a cor da auga,
oh corpo da linguaxe,
alí onde a auga é
lévedo, raio ou lume.
A auga acéndese e convértese en raio, convértese
en lévedo e en lume,
en nenúfar
que pide a miña almofada
para durmir...
Oh río da linguaxe,
viaxe comigo dous días, dúas semanas
[polo lévedo dos secretos,
recolleremos mares, descubriremos madreperlas,
choveremos rubís e ébano,
aprenderemos que a maxia
é unha fada negra
que non se namora máis que do mar.
Viaxa comigo,aparece aquí...desaparece alí...
e pregunta comigo, oh río da linguaxe,
pola cuncha que morre para converterse
en nube vermella
de choiva,
en illa
que camiña e voa,
pregunta comigo, oh río da linguaxe,
por unha estrela cativa
nas redes da auga
que leva entre os seus peitos
os meus últimos días.
Pregunta comigo, oh río da linguaxe,
por unha pedra da que brota a auga,
por unha onda da que nace a rocha,
polo animal do almiscre, por unha pomba de luz.
Descende comigo pola lumieira das tebras
ao lugar
onde habita o tempo roto,
para que a linguaxe sexa
un poema que se viste co rostro do mar.
ADONIS (Siria)
Traducido ao galego por rosanegra
Sem comentários:
Enviar um comentário