fotografías de carlos silva
sombras de pedra
íspeme co xélido alento que tanto desexo.
aínda quente dos beizos doutras latitudes,
a miña pel agárdate.
esfórzome en zoar para que me atopes,
aniñanda na brandura do hoxe,
asentada na opacidade da sombra,
anhelante, pétrea e experta.
l'escorça en la que el teu xiuxiueig s'inflama,
espera obligar-te a retenir-me,
erosionada en els teus ulls, no prou profunda encara.
que les teves mans expertes,
em resegueixin una vegada i una altre,
fins caure extenuats sobre l'humitat dels pensaments.
mordo o ar entre os milleiros de dedos que configuran
este corpo inherte, perdido no esquecemento
dun suspiro fondo e impertinente
antes da cópula dos teus sentidos contra todo eu.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário