Poema onírico

Agora que o penso, aquel era un cuarto
iluminado pola lúa minguante
Non chega o sol para acender as bombillas
do teito
que estoupan en sucesivas imaxes, secuencias sen sentido
na noite
“O pequeno valse vienés” resoa nunha onírica voz
imitando a Leonard Cohen
nun perfecto inglés
Ay, ay, ay, ay
Take this waltz take this waltz
Nas súas notas. Polas rúas escuras do silencio
recolle verbas
os últimos versos, un poeta insomne

Espidos paxaros aniñan no faiado dos soños
Abren fiestras, coma quen constrúe castelos no ar
e brincan
brincan

Empurran a vida para que esperte

Na cidade dos buratos chove, chove
Nesa sucesión de cráteres urbanos
crávanse pegadas no barro
na lama

Na noite, mente sen linde
dan voltas as faces dos pesadelos

Cruz Martínez