Seguramente moitas cousas
buscan ser cantadas por min;
o que atrona sen palabras,
o que afía a pedra no escuro,
o que a través do fume irrompe.
As miñas contas aínda non teño feitas
co lume, o vento e a auga;
así sucede que nos meus soños,
de súpeto, ábrense anchas portas
ordenándome que siga o rastro
da estrela da mañá.
ANNA AJMÁTOVA
(1888-1966)
Traducido por Rosa Martínez vilas (rosanegra)
Sem comentários:
Enviar um comentário