Filisteo

- O sol bateuche, o tempo sangrouche
Bebeu das feridas abertas no albor esquecido
Da fábula atemporal e quen produce isto, non viviu para contalo:

- Eu procurei a vida nunha implosión de fronteiras
E imos ás mulas, porque non queremos escapar, mais
so a terra ficar cos ritos, sobre a terra os topar.

- Con lamberes as feridas forzas non crearás
Mesmo as facultades vas derrotar, e dá tempo
Só has de derramar máis auga, e no deserto...

- ....non sobra, xa sei, continuo a pensar, que non todos
Son fanfurriñeiros, algún será monifate, e outros
Quen sabe se o fío llo apuntaron sen ver?

- E esa maioría absolvida, ignorante e poderosa resta...
E a esta minoría absoluta berra en silencio...
Outra vez será...

Manuel Piñeiro