Improvisación é verso

Palestina e Galiza unidas pola palabra.

Recital poético

MAÑÁ SÁBADO, 18: Ás 23:00 H.

RECITAL DE POESÍA N‘O GOLEM CAFÉ. (Irmandiños, 2)

PENÚLTIMO ACTO PRESENTA O SEU ESPECTÁCULO:

IMPROVISACIÓNS DO VERSO

Sempre que estás a viver, estás emigrado,

eu apresentava-me nua e formidável, suscitava o

percalço de cada um, o convite á emigração. Disso

Nachona imprimia os reflexos com as arrevesas da sua

linfa. Em circunstâncias de água em tromboada gritava

com a tela e os redores. Os funcionários de consultórios

propagavam o diagnóstico de histeria, em pobreza

científica, desconheciam a serotonina da emigração, o

diálogo da deusa com a criatura. Mesmo de noite, o

sonambulento passeio pelas divisões, em périplo de

alimento com o assomo biométrico da palavra-rem,

clarãoficava-se como fluidos de fala de ocupação

materna, dessa encenação aberta que é a maternidade, a replicação. E Nachona empenhava-se nos agudos

vocais tão surda se percebia á resposta das criaturas

em palco, emitindo múltiplos silêncios. Percebeu, no

sanatório crítico, a acuidade do livre- arbítrio. Um bom

tratamento para os autores.

Eu prefiro a minha formidável mudez.

alberto augusto miranda, LEMBRANDT.

Presentación do noso libro na Radio Piratona

Cruz Martínez, rosanegra e Enrique Leirachá. Presentando o libro "Acción Poética".

O sábado pasado, 4 de decembro, foi o día no que "Penúltimo Acto" falou do seu libro na Radio Piratona. Unha radio alternativa e libre. Un espazo creado tamén para a expresión poética.

Abilio da Radio Piratona.

Compartimos un serán radiofónico e poético co noso benquerido amigo Abilio. Grazas compañeiro e grazas Piratona!!!

Vídeo do Círculo Poético Aberto do mes de novembro

Grazas a João Rios (Silêncio da Gaveta) por enviarnos este poema para participar connosco dende a distancia.

Leonor ticota corações que são fósforos

ultrapassando os escassos humores da meteorologia

por isso a cada seu coração amanhecido

repicam-nos na face sinos de obediência às coisas belas

e nós desatados pelo pardal do espanto

diluimos a naufraguitude dos pesadelos

e embebidos de tão autêntico sol

esperamos por essas linhas de pé adiantado

que espreitam os dias do sopé das casas

como pássaros escrevendo no livro de fugas

a perfeição

O sábado pasado no Café Uf " Círculo Poético Aberto"

Participantes no Círculo, de esquerda a dereita: Enrique Leirachá, Roi Ferreiro, rosanegra, Cruz Martínez, Iria Bragado e Fernando Rodríguez.

Nos próximos días aparecerá máis información do acto.

Moitas grazas a todos-as que decidiron acompañarnos.

Entra no Cíiiirculo...!!!

Este sábado estaremos no café Uf "Negra Sombra". Ademais do colectivo (Enrique Leirachá, rosanegra e Cruz Martínez) confirmaron asistencia: Roi Ferreiro, Belém Grandal, Iria Bragado...

Presentación do libro "Acción Poética" + "Círculos Poéticos Abertos" Na Esmorga (Ourense)

O venres 19 de novembro estivemos na Esmorga, presentando o noso libro. Tamén celebramos os "Círculos Poéticos Abertos. Moitas grazas a todos os amigos que decidiron acompañarnos neste acto.

"Penúltimo Acto" no Atlántico

Presentación+ Círculos Poéticos Abertos na Esmorga en Ourense

Nestes días publicaremos o vídeo deste acto. Estade atentos!.

Vídeo do acto de Compostela

Recital na "Casa das Crechas"

Acción Poética presentouse o sábado no Café Uf

O acto finalizou cun faladoiro literario, que se prolongou ata a madrugada.
Contamos coa presenza de bos amigos. Aquí vos queda o vídeo.
Grazas!!!

O próximo domingo estaremos en Compostela

“Círculos Poéticos Abertos na defensa da língua”

Ademais de Penúltimo Acto ( Enrique Leirachá, rosanegra, Cruz Martínez) e Wladimir Dragossán. Xa confirmaron asistencia a este acto: Pere Tobaruela, Iolanda Aldrei, Concha Rousía, Dara Escribano, Simón Cabo, Belém Grandal, Telmo Rodriguez, Xosé Uxío Diz Tilve...

Penúltimo Acto (grupo de acción poética) en Galicia Hoxe

http://www.galiciahoxe.com/mare/gh/resistimonos-ser-cousas/idEdicion-2010-11-13/idNoticia-610274/

Este sábado día 13 Presentación de "Acción Poética"

Esta vez será no noso local de encontro Café Uf "Negra Sombra" o vindeiro 13 de Novembro ás 22:30 horas. Esa noite estará connosco Antonio Alonso Fontán que falará do noso libro. Ao rematar o acto haberá petiscos. Estades tod@s convidad@s.

Vídeos do "Círculo Poético Aberto"

Despedida do recital por Penúltimo Acto e actuación de Fátima.

Aparecen no vídeo: Iolanda Aldrei, Ledicia Costas, Cruz Martínez, Enrique Leirachá e Roi Ferreiro.

Neste vídeo saen: Alfonso Rodríguez e Adriana Pérez, Pere Tobaruela acompañado de Ledicia Costas. Gaspar Domínguez, Belém Grandal e Iria Bragado.

Estade atentos, faltan máis vídeos.

Fotos do "Círculo Poético Aberto"

As primeiras imaxes do Círculo

Na foto superior, de esquerda a dereita: Belém Grandal, Fátima, Iolanda Aldrei, Roi Ferreiro, Ledicia Costas, Gaspar Domínguez, Adriana Pérez, Alfonso Rodríguez, Enrique Leirachá, Cruz Martínez, Pere Tobaruela, rosanegra e Iria Bragado.

...Nós, Penúltimo Acto, gozamos cos cinco sentidos deste acto que é tan voso coma noso.

Estes Círculos son de todos e queremos que o lembredes, porque sen vós non terían ningún

sentido.

A lúa chamounos co seu canto querendo enmeigarnos e simulando que era

unha serea. Mais esta vez, non fixemos coma Ulises e deixámonos

enfeitizar polas candeas que simularon estrelas no firmamento.

Nesta lúa minguante que non mingüen as nosas ganas de traballar pola creación e

SIGAMOS XUNTÁNDONOS todos os meses, para vivir entre ideas,

desexos, sentimentos e palabras.

Estes Círculos Poéticos representan para Penúltimo acto un soño. Soñamos

que a lúa abre os seus brazos acolléndonos agarimosa para deixarnos

durmindo nun berce feito de vía láctea e das notas da nosa nación

branquiazul, por iso, nós soñamos en galego.

Grazas por abrir e pechar connosco... este Círculo Poético Aberto.

Este sábado no café UF

Compartirán connosco este serán de música e poesía: Iolanda Aldrei (poesía) Pere Tobaruela (autor da novela " Na cerna da selva") Belém Grandal (poesía) Jose M. Garnelo (música, audiovisual) Gaspar Domínguez (poesía) Alfonso Rodríguez (poesía). Confirmaron a súa participación neste acto: Iolanda Aldrei (poesía) Pere Tobaruela (autor da novela " Na cerna da selva") Belém Grandal (poesía) Jose M. Garnelo (música, audiovisual) Gaspar Domínguez (poesía) Alfonso Rodríguez (poesía) Ledicia Costas (poesía)...

A cor da auga

A túa cor é a cor da auga,

oh corpo da linguaxe,

alí onde a auga é

lévedo, raio ou lume.

A auga acéndese e convértese en raio, convértese

en lévedo e en lume,

en nenúfar

que pide a miña almofada

para durmir...

Oh río da linguaxe,

viaxe comigo dous días, dúas semanas

[polo lévedo dos secretos,

recolleremos mares, descubriremos madreperlas,

choveremos rubís e ébano,

aprenderemos que a maxia

é unha fada negra

que non se namora máis que do mar.

Viaxa comigo,aparece aquí...desaparece alí...

e pregunta comigo, oh río da linguaxe,

pola cuncha que morre para converterse

en nube vermella

de choiva,

en illa

que camiña e voa,

pregunta comigo, oh río da linguaxe,

por unha estrela cativa

nas redes da auga

que leva entre os seus peitos

os meus últimos días.

Pregunta comigo, oh río da linguaxe,

por unha pedra da que brota a auga,

por unha onda da que nace a rocha,

polo animal do almiscre, por unha pomba de luz.

Descende comigo pola lumieira das tebras

ao lugar

onde habita o tempo roto,

para que a linguaxe sexa

un poema que se viste co rostro do mar.

ADONIS (Siria)

Traducido ao galego por rosanegra

João Rios

o funâmbulo distende as suas asas em arcos de fogo

na linha que divide a estrada

num dos lados as chamas reflectem cáries e órbitas

deslumbradas

no outro a sua história prossegue e agudiza as flores

do sangue nos degraus das suas caras

Encontro Poético

Cruz Martínez e rosanegra no momento da súa participación.

Penúltimo Acto estivo onte no Café Moderno (Fundación Caixa Galicia en Pontevedra).

Fomos convidados polo editor e poeta Fernando Luís Pérez Poza para recitar no acto conmemorativo.

salvapatrias.

todo o día ocupados, manexando
sen arranxar nada que se saiba
pendentes dun fío
aprender a nadar na propia falsidade
esa mascariña obxectiva
do salvapatrias científico
cun marxe de error minúsculo
e entendemento perfecto
traizoados polos músculos
becarios cerebrais e eternos
que importa esta pifia
vivir na inopia
cando se trata de con uñas e dentes
defender a vosa sagrada obra
mentir polo ben alleo
converter á vítima en agresor
sabedes todo
dende o que pensamos
ata o que comemos
estes novos profetas
armados dun libriño en cada man
tratando de topar aínda
o estado utópico
entre a súa urticaria estalinista
pobres salvapatrias
dades por feito
que a vosa existencia
remontase ao inicio dos tempos
que seria do pais sen tales próceres
da lingua, do universo
e da eficacia dos antibióticos
salvapatrias
exentos de escrúpulos
estades empeñados en crer
que só sabedes vos o que quere o pobo
seguide ignorantes
a levarlle brotes de acacia negra
aos vosos ilustres defuntos
coa vosa cabeza chea de loureiros
pois a liberdade é pouca cousa para vos
así se van as cidades e os seres
ditosos confidentes
sodes peor que os porcos
non se vos aproveita a carne
non se vos aproveita o abono
nin para facer lume vale a vosa dialéctica
salvapatrias patéticos

non axudades nin a pasar

o mais debil dos invernos.

Enrique Leirachá.

O PAN,

o alimento que nutre

a milleiros de persoas

no pasado

no presente

no futuro

O PAN, de cada día

O PAN,do traballador

a masa fermentada

o formato calorífico

o sustento corporal.

O PAN é eterno

atemporal

sinxelo e perfecto.

Eu, quero aquel pan

o pan da PANIFICADORA

o que ten historia

o que hai escrito nas pedras

que adormecen esquecidas

na gran cidade gris

e o edificio segue ulindo

a PAN,

e a tempos pasados.

Eu só quero, pan...

DÁDEME PAN!!!

rosanegra

Vicente Castaño

Se cadra, son pequena de máis

Semello unha parasita

alugada na parte externa dos folículos

do seu cabelo

apreixada fortemente e chuchando nel

coma unha carracha teimuda

que permanece inamovíbel

na prezada extensión que a alimenta

succiónoo, igual que o vexetal

absorbe a humidade que lle dá a vida

Enriba súa, síntome unha insaciábel

chuchona

que adoita pendurarse das súas partes

e aferrarse coma un arácnido parapléxico

incapacitado para saír do microclima

que descubriu no medio das nádegas quentes

Debruzada, permanezo enriba do seu peito

Abrango un mundo de sensacións

e celebro a danza espasmódica dos orgasmos

na lene superficie do meu hospedador

Se cadra, son pequena de máis

e parasito con total impunidade

no copyright

tatuado entre os seus cadrís

mergúllome cara o fondo

e acomódome coma gasterópodo

adherido aos rochedos do litoral

fumego coma chama acesa

e fico sen cabeza, coa certeza

de ser sexo aberto, á espera...

A lentura posúeme

trócame nunha lagoa

cando me tombo na auga salgada

do seu pube

Estouro como un foguete en día de festa

ao ritmo que marcan os seus dedos

na miña pelve

No aquelarre, son cascuda Sherezade

e entrégome obsesa bailando en coiro

a danza dos sete veos

Chimpando, ás apalpadelas polo seu embigo espido

que bambea igual que un vimbio

no solpor que nos ispe de temores

e aprendo a comprendelo

enleada na súa lingua de amorodo

Aproximadamente

son 50000 lambetadas

as que se rexistran na epiderme

50000 degoiros

expresados na longametraxe do seu corpo

Os debuxos multiformes

invaden este territorio de meu e

avanzo

como un rexemento de formigas

facéndolle cóxegas

Conexa á miña lingua hai unha boca

mollada

que agarda enchouparse en min

Se cadra, sometereime

pois convénme

Cruz Martínez

Este poema conseguiu o segundo premio no Certame de poesía "Feliciano Rolán" Agosto -2009 A Guarda (Pontevedra)

Vídeo do "Círculo Poético Aberto"

Este sábado temos un novo

Agardámoste!!!

Déixate envolver pola maxia da lúa.

vídeo da presentación en Vigo

Fotos da presentación en Vigo

Presentación do noso libro en Vigo

Eroticamente
cavilo nas miñas propias e núas cavilacións
de deus perdido na sombra.
Erótico é o pensamento
nas portas abertas
á miña/túa compaixón.
Sempre eroticamente
deixo fluir o meu astro
por entre os ríos
da miña incogruencia.
Astro interior que me levas
eroticamente a onda ti.
C’est la vie. Non plus.

Ramón R. Nogueira

17 de setembro en Sargadelos, Vigo

O noso libro colectivo

DESCOBERTA

"For as the sun is daily new and old,
So is my love still telling what is told."
......................William Shakespeare

I

o céu

pára-quedas com que a criança

cai durante o crescimento

o infinito firmamento

de tecido azul-moscado

fechado

pelo céu finado

dos desenhos infantis

na idade adulta

o único trabalho

infantil

lícito ou talvez implícito

quen sabe

é o registo da vertigem

pedro ludgero

Do livro "sonetos para-infantis"

fornelos pranto.

falarei en nome deles
dos que quedaron mudos
para sempre
os que non van volver
eu os chamo
imaxinando a súa dor
entre as linguas de lume
e nubes de fume
querendo vir entre nos
aínda as súas figuras
están dentro do perímetro
consolándose
lembrando un mal soño
vivir nun país desagradecido
a vida a mans cheas
como unha tea carbonizada
voando entre as muxicas
para quedaren suspendidas
para sempre sobre as lapelas
dos responsábeis deste pranto
que fale a indignación
dos que como eles
a pesares de seres apestados
coma as putas
nunca protestamos
vos que como heroes
deixachedevos quedar en fornelos
para descubrirnos
que non temos nin institucións
nin políticos
que temos en cambio
chaquetas cruzadas
sobre cadeiras e mesas bonitas
con ventas polas que ninguén
mira para ollala la lúa cando medra
que xa medran os nosos cartos
nos seus petos
fillos da gran puta!
así consolades a morte
coa vosa indiferenza
eu falarei sempre en nome deles
e aborrecerei este poder insólito
e aos que tivérono todo
e agora non teñen nada que perder
e calan
ou desdita!
cando volvan os caracois
sobre o monte queimado
volverei a maldicir a vosa desidia.

Enrique Leirachá.

Vicente Castaño

Español adeus

Calquera de nós, por mágoa, cando vai mercar calquera cousa necesaria para a vida topase de bouces con alguén que sendo do mesmo país, coñecendo e falando o noso idioma empéñase innecesariamente en traducilo ao español como se fora unha obriga ou como se de repente estiveramos nun lugar que non é o noso lugar.
Así se pedimos unha ducia de patacas o/a outro/a tradúcenos decontado: “Una docena de patatas” . E a continuación ponlle unha interrogante pois semella que algún dos dous ou o emisor ou o receptor pon en dubida a lingua de seu.
Este é un dos moitos exemplos que cada un e unha dos que formamos o grande territorio lingüístico do país aturamos con naturalidade, o pertencer a unha _”colonia” cando nós somos a raíz, orixe e realidade cultural social e política de onde residimos, non agora senón antes e despois para en troques sentírmonos lingüisticamente e culturalmente estranxeiros entre os nosos.
Nós non obrigamos ao revés dos que si o fixeron durante séculos e aínda o seguen a tentar agora baixo a falsa proposta do chamado “bilingüismo armónico”.
Nós non pechamos o circulo senón que o abrimos con todo o dereito á expresión, emprego e orgullo do que ao final entre outras moitas cousas somos: Unha lingua e unha realidade vivas alén de políticas e ideoloxías a maior parte das veces estériles e equívocas.
Non se trata de rexeitar ás persoas nin ás súas ideas. Tratase de expresar e empregar con naturalidade e por dereito o que nos pertence e o que somos, unha cultura, unha lingua e unha fala, algo tan antigo e tan normal.
Por iso, pregamos que todos/as aqueles/as que a partires desta nova xeira queiran e desexen participar nos Círculos Poéticos Abertos e no blogue; o fagan no noso idioma é dicir, no idioma de todos e de todas: EN GALEGO.

Grazas.

“PENULTIMO ACTO” .

Vídeos do Círculo

Círculo Poético Aberto

De esquerda a dereita: Tiago, Pablo, José Peixoto, Dara Escribano, Vladimir, Antonio Alonso, Enrique Leirachá, João Rios, Cruz Martínez, Simón Cabo, Estrella Velasco, rosanegra e Moncho Iglesias.

Onte tivemos o terceiro Círculo. O próximo será despois do verán, voltaremos en Setembro.
Queremos agradecer a todos os amigos que decidiron pasar por "Negra Sombra" e acompañarnos. Moitas grazas!!!.

Nos próximos días irán aparecendo vídeos deste acto.

CÍRCULO POÉTICO ABERTO 31 DE XULLO NO CAFÉ UF

Esperamos que poidades colaborar connosco neste novo acto aberto.

Discurso da presentación en Santiago o 24 de xullo

“Penúltimo Acto” quere agradecervos que esteades aquí connosco, para celebrar a nosa primeira presentación do noso primeiro (valga a redundancia) libro colectivo de poesía. Estar en Santiago nun día coma hoxe, tan sinalado... véspera da Patria, é un pracer. Tamén unha grande honra, máis aínda facéndoa en Sargadelos que representa unha icona na cultura galega.
Compostela como capital da Nación, tiña que ser a cidade elixida para comezar a nosa andaina de presentacións por toda Galiza. Esta colleita de versos dos tres integrantes do “(grupo de acción poética): Enrique Leirachá, rosanegra e Cruz Martínez. Intenta ser a palabra que reflicta a contorna na que vivimos, nunha sociedade rota polo individualismo e pola intolerancia idiomática. Nós pertencemos a esa parte importante de galegofalantes que son vítimas da imposición, discriminación, por só falar en galego... lingua mater, lingua histórica, lingua colectiva e da memoria dun pobo.
Por iso, hoxe é un día feliz. Hoxe reivindicamos de corazón, o noso compromiso coa loita. Grazas queridas amigas e amigos por compartillar este día emblemático. Por acompañarnos e facer que nunca esquezamos esta presentación.
“Penúltimo Acto” (grupo de acción poética) desexa que gocedes destes poemas e que mañá, 25 de xullo, atrone Galiza enteira nun sismo co epicentro en Santiago. Percorrendo todos e cada un dos recunchos da terra para escoitarmos e escoitaren as voces que ao unísono cantan o Himno Galego, ondeando con orgullo unha bandeira e un idioma de seu.
Nestes tempos escuros, as verbas de Pondal adquiren máis forza...

“Galegos sede fortes
prontos a grandes peitos
aparellade os peitos
a glorioso afan
fillos dos nobres celtas
fortes e peregrinos
luitade polos destinos
dos eidos de Breogan”

PENÚLTIMO ACTO en Compostela

Onte, sábado 24 de xullo, véspera da Patria. Penúltimo Acto presentou o seu primeiro libro de poesía ás 18:30h. en Sargadelos (Santiago). Grazas a todos os amigos e amigas por acompañarnos nun día memorábel.

Presentación en Santiago

"Penúltimo Acto" presenta mañá sábado, 24 de xullo véspera da Patria. O seu primeiro libro colectivo en Sargadelos, rúa Nova, ás 18:30 horas.

Os tres integrantes do (grupo acción poética): Cruz Martínez,Enrique Leirachá e rosanegra uniron forzas para facer este libro de poesía, como representación das súas inquedanzas lingüísticas e culturais.

Nace da materia

Vídeopoema de rosanegra

Dibaxu/Debaixo

¿óndi sta la yave di tu curasón?/onde está a chave de teu coração?/
il páxaru qui pasara es malu/ o pássaro que passou é mau/
a mí no dixera nada/ a mim não me disse nada/
a mí dexara timblandu/ a mim me deixou tremendo/

¿óndi sta tu curasón agora?/ onde está teu coração agora?/
un árvuli di spantu balia/ uma árvore de espanto baila/
no más tengu ojus cun fanbre/náo tenho mais do que olhos com fome
y un djaru sin agua/ e um jarro sem água/

dibaxu dil cantu sta la boz/debaixo do canto está a voz/
dibaxu dila boz sta la folya/ debaixo da voz está a folha
qui'l árvuli dexara /que a árvore deixou
cayer di mi boca/ cair de minha boca/


É un poema de Juan Gelman do libro Dibaxu / Debaixo. Tradución do sefardí ao portugués, introdución (“As Línguas do Amor em Juan Gelman”), notas e un epílogo (“Homenagem Poética a Juan Gelman) de Andityas Soares de Moura. Colaboración enviada por Portal de Poesía.

Xéanseme os pés mais eu camiño

A decepción dorme
preto dun horizonte impreciso
dun traballo inseguro que pendura
......................................degoxos
na realidade do abismo
onde a letra pequena
acocha derrotados corazóns
............................asoballados
nos que parece habitar a morte lenta
......................................incorpórea
transitando estreitos accesos
que detectan fisuras
.............ángulos mortos
Entre a memoria e o mundo
............................sen destino
...............................suspendida
Quero que saibas
que a perspectiva futura
....................agora distorsionada
é a escravitude que invade
........................que se acepta
e se contempla sen bágoas

Cruz Martínez

Vídeo do acto na "Casa Museo Diego de Giráldez"

Fragmento da inauguración da Casa Museo. Saen neste vídeo: O grupo de gaita galega "Os Parrulos" de Vigo, "Penúltimo Acto" (Cruz Martínez, rosanegra e Enrique Leirachá) e o cantor Servando Barreiro.

IV Xornadas de portas abertas da Casa Museo Diego de Giráldez

O domingo día 4 de xullo, na Cañiza, "Penúltimo Acto" estivo na inauguración da Casa Museo do pintor e amigo Diego de Giráldez. Este mes estará aberto ao público todos os domingos de 17 a 20 horas. Aproveiten a oportunidade de ver a magnífica obra deste pintor galego contemporáneo.

Cinexética ilustrada

Hoxe acertei na testa dunha rata

pero o perdigón rebotou

nin sequera a manquei

(merda o resorte vai gasto)

Do andar cociña váter o cuarto partillado co meu irmán

espazos ilustrados son

ao patio de luces dan

Mentirosa estructura alienante a semántica enganosa

patio de luces?

cinza en sórdido ventre sen luz

No fondo edén arcadia

na ágora da arqueta fecal

carreiras

cópulas

grandes sínodos celebran

Se en vez de escopeta de perdigóns

tívese unha cámara de cine

(coma os meus tíos que traballan na Alemaña)

rodaría documentais

A apaixoante vida do ratume ilustrado

Darlle chumbo as ratas

aléntanos mamai

Mario Pardo

Círculo Poético Aberto

De esquerda a dereita: Belém Grandal, Manolo Pipas, Simón, Dara Escribano, Enrique Leirachá, Cruz Martínez, rosanegra, Dania D'Alfonso e Vladimir.

Videocreación titulada "SOMOS" do "Penúltimo Acto".

Vídeos do "CÍRCULO POÉTICO ABERTO"

Círculo Poético Aberto

Na foto, de esquerda a dereita: Belém Grandal, Manolo Pipas, Simón, Dara Escribano, Enrique Leirachá, Cruz Martínez, Dania D'Afonso, rosanegra e Vladimir.

Deixamos aquí o noso vídeo "Sen nós".

Estamos preparando vídeos do acto de onte. Estade atentos que irán aparecendo ao longo destes días.

Moitas grazas amigos por estar aí e acompañarnos neste novo Círculo. Sen vós isto non sería posíbel.

Queda connosco este sábado!!!

Xa podes inscribirte para participar connosco nunha noite máxica. Só tes que envíar ao noso e-mail: penultimoacto@gmail.com o teu nome e a modalidade coa que colaboras ( poesía, música, vídeopoema, fotografía...). {Este mes por mor dos axustes de horario co local debido a que hai un concerto máis tarde, imos empezar o acto ás 20h.}

alxía.

deixei á “pater” para amala terra
doente dunha enfermidade incurable
padecer como un soldado grego
a dor por estar lonxe
e aquí entre mortos preso
polo cheiro que lembro
ferver na eira da miña casa
á mañanciña
todo o aire que respirei
preñado da terra onde nacín
deixada a forza
por querer ser cidadán
e non súbdito
para vivir coma un nostálxico
fora do espírito, sen anima
na lexania
e padecer coma un criado
para morrer como un amo
neste campo de batalla
sostendo tódalas estacións
¡non basta dicilo!
non hai inocentes fames
nin lume que non arda
irémonos todos, todos
deixada esta mentira
ata que non quede naide
nesta “idea” que morreu antes de nacer
non hai soños errados
dende fora todo vese nidio
non hai palabras ambiguas
nin liberdades gratuítas
non morre quen nace morto
morre quen converte en desinterese
as inxustizas pasadas
ide e predicade esta inxustiza
fora da patria
e decide sen rubor
que non hai destino común
nin pasado histórico
que aínda non se enfrontaron
os obreiros e os patróns
e que queda moito para deixar de ser da manada
para volver para sempre á terra.

Enrique Leirachá.

faragullas brillantes

rosanegra

as mermejitas e as flores

o domingo pola tarde
actuaron as compas mermejitas
na abandonada estacion de tren
teatro malabares i acrobacias
para pequenas e grandes

mermejita é o nome da praia
onde se coñeceron por acá
persoas do sur do contimente
unha corda suspendida nunha barra
e os vagons son un fermoso decorado
cos eucaliptos e as nubes porriba
e a ritmo de tango subiu pola corda
a mermejita como danzando....

logo da actuacion coñecín a azucena
a güerita viña con trenza postiza
a nena mexica irlandesa vaille dar ovo
ao seu pajarito de papel
e tania penso que traia no morral
ao seu animalito pero ainda
ainda non sabe ou non me di que é

violeta organizou lindo
a presentacion do libro da milpa
no patio da jicara baixo as estrelas
e melisa preparou a flor de jamaica
chegou unha das amappolas
e botei de menos as outras soneras
e a outras chidas amigas
pero guadarrama botou unha decima

rosalia puso as voces oaxaqueñas
nos versos coas palabras
das comunidades e o movimento
cun fermoso decorado de jazmin
logo debo subir á serra zapoteca
e levarlle o libro a jazmin e brenda
e recitamos os seus versos
os das nenas dalia i esmeralda
e as otras flores contracorrente
os poemas das chamulitas dos altos
e das que camiñan por esta oaxaca
e ti por onde camiñas neste tempo
compañeira flor rosiña esperanza

manolo pipas oaxaca 2010

Chove, é un día marrón

percíbese una estraña melancolía

no ar

A mañá semella una sinfonía inacabada

balada de outono

interpretada na quietude dun solpor

aparente

Pingas frías baten nas fiestras e xacen nos vidros

nunha perfecta interpretación dramática

O silencio acada temidas sombras

tépedas

e traspasa extensións grises coma nave illada

no inmenso océano

Os ocos das feridas atravesan longas avenidas
dunha cidade que se move ás présas
Os ollos formulan preguntas escuras
as respostas son estatuas mudas
nas prazas dunha evidente noite pecha
Pombas inmersas no seu holocausto
son asasinadas por un decreto, seica

necesario
Chove, é un día marrón

Se soubese, faría cos elementos precisos
un blues, adecuado aos gatos que moran

nas inmediacións do inferno

Cruz Martínez

Filisteo

- O sol bateuche, o tempo sangrouche
Bebeu das feridas abertas no albor esquecido
Da fábula atemporal e quen produce isto, non viviu para contalo:

- Eu procurei a vida nunha implosión de fronteiras
E imos ás mulas, porque non queremos escapar, mais
so a terra ficar cos ritos, sobre a terra os topar.

- Con lamberes as feridas forzas non crearás
Mesmo as facultades vas derrotar, e dá tempo
Só has de derramar máis auga, e no deserto...

- ....non sobra, xa sei, continuo a pensar, que non todos
Son fanfurriñeiros, algún será monifate, e outros
Quen sabe se o fío llo apuntaron sen ver?

- E esa maioría absolvida, ignorante e poderosa resta...
E a esta minoría absoluta berra en silencio...
Outra vez será...

Manuel Piñeiro

eu.

Enrique Leirachá.

Nun compás 4 / 4

estouran refachos de luz
partículas elementais
que chocan e sintetizan fórmulas
verdadeiras, xoias tocadas pola
sabedoría do maxín,
as coordenadas térmanse
entre as integrais e as derivadas
e pillan a pomba bulideira
ou o bufo agochado na noite
que foi liberado por Platón


rosanegra

Vídeos do Círculo Poético Aberto

Moitas grazas e muito obrigado a todos os poetas e músicos.

Unha aperta.

Imaxes e vídeo do Círculo Poético Aberto

De esquerda a dereita: Alfonso Rodríguez, Enrique Leirachá, rosanegra, Maica Álvarez, Belém Grandal, Servando Barreiro, Concha Rousía, Gonzalo, José Peixoto, Tiago Pereira, Cruz Martínez, Manuel Piñeiro e João Rios.
Fotos: Begoña Miguélez

Silêncio da gaveta e Contradança, actuando xuntos na clausura deste primeiro acto.

Déixate levar pola influencia da LÚA...

Este sábado agardamos a túa participación no escenario de "Negra Sombra".

Achégate, comparte connosco a túa creatividade!

Poema onírico

Agora que o penso, aquel era un cuarto
iluminado pola lúa minguante
Non chega o sol para acender as bombillas
do teito
que estoupan en sucesivas imaxes, secuencias sen sentido
na noite
“O pequeno valse vienés” resoa nunha onírica voz
imitando a Leonard Cohen
nun perfecto inglés
Ay, ay, ay, ay
Take this waltz take this waltz
Nas súas notas. Polas rúas escuras do silencio
recolle verbas
os últimos versos, un poeta insomne

Espidos paxaros aniñan no faiado dos soños
Abren fiestras, coma quen constrúe castelos no ar
e brincan
brincan

Empurran a vida para que esperte

Na cidade dos buratos chove, chove
Nesa sucesión de cráteres urbanos
crávanse pegadas no barro
na lama

Na noite, mente sen linde
dan voltas as faces dos pesadelos

Cruz Martínez

Recital no Caleidoskopio ( Cova dos ratos )

malditosilencio.

o son cadente deixado ir nun sopro de aire repousado nas axilas ao estendelo coxis alzalos dedos cara o ceo e deixalos caer na terra como cravos en silencio.

salgados corpos desfanse
na auga doce das duchas domesticas
para irse entre o vapor pola venta
e ser absorbidos polos raios de sol
nun atardecer de setembro
un pouco antes de San Quintin.

as almas desfilan a un palmo da túa nariz tódalas noites mentres durmes

son incapaces de facer ruído non vaia a ser que rompan o teu silencio.

amar en silencio para aniquilala vergoña
de sufrir en silencio e padecer en soidade.

Enrique Leirachá.

Poéticas para unha vida (VERBUM)

O tren

Vídeopoema de rosanegra.

as cantigas viaxan polo val

isolagando a paisaxe e a paisanaxe
son oracións encontradas de beleza e amor
trasládanas paxaros de todas as cores
por entre o ceo e as árbores
ata que se entrecorta todo o paraíso
por cemento e devastamento
todo está partido
en multitude de diseccións
todo está perforado
todo está erguido, impactado
todo xira a centos de quilómetros
e as cantigas son engolidas
por ruidos e polucións
todo está separado
torretas e infamias
túneis e antenas
asfalto e carreteiras
trazados con impacto
brutal descomposición da beleza e o amor
as cantigas pérdense no ar
e os paxaros buscan escapatoria onde xa non hai.


Alfonso Rodríguez

Dedicado a Uxío Novoneyra

Recital na Esmorga (Ourense)

Sábado 1º de maio de 2010.

Actuaron: José Manuel Barbosa, Concha Rousía, Cruz Martínez, Artur Alonso, rosanegra, José Alberto Corral, Belém de Andrade, Enrique Leirachá, Celia, Belém Grandal e Servando Barreiro.

fastío.

prodúcesme unha sede inesgotable
e unha anguria parecida ao veludo
cada latexo, cada segundo afógame
mátame salvaxemente
ata caer na miña propia vertixe
para volver recompoñerme ata o fastío
non estou mentres van pasando outros
esta resignación cravada no meu peito
vaime desangrando cada día
non sei onde estou por momentos
nin a penas que fixen para sentir
todo o que me arrodea como alleo
non sei se é mellor quedar en silencio
ou vendar os sentidos
non sei o que é de min
e tampouco o que de min queda
puidera pensar de mudar este pensamento
e que síntome tranquilo ao dicilo
no fondo ti tamén sabes que non é tal
que estou moi doído
podes ver como paso a miña man pola gorxa
e tento esganarme
como probo a facelo unha e outra vez
como me contorsiono
e aínda me queda un anaco de excitación
sabes teño gañas de rematar dunha puta vez
pero vou tentar comportarme
vou dicircho doutra forma
agora case adiviño o que estou a facer
pois sei que perdín a presa
dende que a noite deixou de ir
da man do día
e todo parece correr para repregarse
nun sobresalto
neste obsesionante desexo.

Enrique Leirachá.

Liturxia dos mares

...........Sobre o silencio da rocha escoitarase
a voz da túa verdade.

......................Ante do amencer
......................sairás co núbil sinal que labra
......................o firmamento,
......................navegarás máis aló de rexións inasibles,
......................da noite á mañá
......................andarás sobre túmulos do tempo
......................co recordo do mundo ás túas costas,
......................chegarás a roldar as horas que se xestan
......................na tremente mareira,
......................nómade, irás ao fronte da proa:
......................con lúas de lume iluminarase a túa fronte.
O camiño é denso e o amparo da aurora é só un.
Albisca a súa pegada,
o sosego que amaina o sopor das tormentas.

MARLENE PASINI

Traducido ao galego por Cruz Martínez

Poesía na radio

O "Penúltimo Acto" estivo na Radio Piratona 106.0FM. Compartindo poesía na tarde do sábado 24 cos seus amigos Abilio Rodríguez e Manolo Pipas.

COMÍA UN XEADO EN XANEIRO

Un enxame de minúsculas pingas
zoaban a carón da miña orella
minúsculas musas
satíricas abellas.

Sentado a carón de Euterpe
escoitando a súa melódica frauta
non me suxire poema
que exprese tan extremada beleza
a carón dunha musa abafada
á beira dun poeta estorbo
nin no Monte Helicón
desemboca o meu arte fluído.
Agardo unha resposta
á miña luz sacra
aos bicos xordos do vento
nunha noite inmortal.

Un eufemismo,
Sol lucet omnibus
Unha égloga
O tempora! O mores!
Un ideal
Verba volant, scripta manent

E no magma da miña man noto o calor dun dos teus beixos.

Ramón R. Nogueira

Os factores de callado

Do meu sangue son antagónicos
E debuxan molecularmente
A esencia, do meu eu
Biolóxico e funcional
Son atómica celular
Evolucionada nun longo proceso
Dunha cadea infinitesimal
De dobre hélice
Son un millón de moléculas
Diferenciadas e especializadas
Que viven no espazo, tecido
Entre a forma líquida
E a fracción forme
Dun ser individual, que respira
Poesía, nunha combustión enerxética
Que me dá vida

rosanegra

cincuenta

máis de cincuenta balazos
non lograron arruinalo peiteado
de Bonnie nin espantalo seu perfume
nin calar o saxo de Clyde
nin romper o mapa de Louisiana
Bonnie soñaba con ser cantante e poeta
deixala delincuencia
e na construción ver traballar a Clyde
pero as súas sortes estaban botadas
e escritas nun poema
que entregou Bonnie a súa nai
como fogar tiñan o seu coche
e algún roubo para ir tirando
e pola pascua entre tiros a familia ían ver
Clyde tiña o dedo floxo
non necesitaba que a cousa se puxera fea
para o gatillo premer
el só quería vingarse dos polis
que lle fixeran na cadea tanto mal
Bonnie escribía versos
de cando Clyde era limpo, reto e honesto
dos bancos en quebra
da pobreza e dos campos de algodón
do desemprego e a depresión
dun feixe de mentiras sen sentido
que os culpaban aos dous
se non fora que o xoves negro
pasou voando como calquera cousa
nas chabolas onde vivían en Dallas
esta historia aínda se conta agora
como nunha odisea fóronse
el conducindo descalzo
e ela comendo un sandwich
que un chivato os delatou
e que setenta e seis anos despois
máis de cincuenta balazos
non arruinaron o peiteado de Bonnie
nin deron calado o saxo de Clyde
dende aquela se canta en Louisiana:
“Así como as flores son adozadas
polo sol e a xeada
Este vello mundo e máis brillante
polas vidas de xente como vos”

Enrique Leirachá.